Tagi

,


Moja ocena 6/10

 Stephen King jest moim ulubionym autorem już od pewnego czasu i każda jego książka jest dla mnie miłym przeżyciem. Bierze się to z faktu, że jest to autor niemal uniwersalny. Potrafi napisać o wszystkim, włączać do książek różne motywy i za każdym razem, kiedy biorę do ręki książkę lub czytnik, potrafię być zaskoczona. Jestem jednak daleka od porównywania jego książek. Każda zawiera w sobie coś innego co świadczy o jej odrębności i wyjątkowości. To od czytelnika zależy czy znajdzie coś dla siebie czy nie…

 Moje pierwsze skojarzenia po przeczytaniu książki dotyczyły tego, jak lekko i przyjemnie ją się czytało. Cała opowieść ma ręce i nogi, można się wiele domyślać aby na końcu dowiedzieć, czy się miało rację czy nie. Angażowanie czytelnika i rozbudzanie ciekawości jest podstawą sukcesu. Jak dla mnie, mamy opowiedziane z początku dwie historie, z przeszłości dalszej i przeszłości bohatera o której on sam opowiada. Przez większą część książki moja ciekawość brała się z tego, jak to jest połączone i jak na siebie one wpływają. Z kolejnymi stronami czytelnik sam próbuje dociec powiązań. I tu moje przypuszczenia z samego początku były bliskie prawdy, jak się na końcu okazało. Każdy ma szansę stać się detektywem w czasie czytania tej książki.

 Sposób, w jaki książka została napisana sprzyja łagodnemu klimatowi całości. Po lekturze różnych książek Kinga uważam, że rzeczywiście jest ona w pewien sposób łagodniejsza. Nie ma tam wiele negatywnych uczuć i krwi lejącej się litrami. Kto lubi Kinga i tak przeczyta, a kto chce poznać autora od takiej łagodniejszej strony, to ta książka świetnie się do tego nadaje.

 Autor, przemawiając do nas głosem głównego bohatera opowiadającego swoją historię, stara się urealnić jeszcze bardziej tok wydarzeń. Opowieść ma przywodzić na myśl wspomnienia. Nadaje to klimatu intymności, poczucie poznawania bohatera, jakby był on żywym człowiekiem obok nas, który opowiada nam co mu się przydarzyło. Wszyscy bohaterowie są popychani własnymi motywami. Pojawia się wiele różnych uczuć. Tak jak w normalnym życiu.

 „Joyland” jest godna polecenia jako łatwa i przyjemna lektura w jesienny wieczór. „Kraina radości”. I to właśnie ta książka daje i po sobie pozostawia – pozytywne, lekkie uczucia.Ze wszystkich gatunków jakimi jest ona określana, zgadzam się najbardziej z kryminałem. Na horror jest moim zdaniem za łagodna.

Cytaty: 

„– To dwie najważniejsze zasady show-biznesu, chłopcze: zawsze wiedz, gdzie masz portfel… i stawiaj się tam, gdzie Cię oczekują.”

„Kiedy człowiek ma dwadzieścia jeden lat, życie to mapa drogowa. Dopiero w wieku dwudziestu kilku lat zaczyna podejrzewać, że przez cały czas patrzył na tę mapę odwróconą dołem do góry, a jako czterdziestolatek wie to na pewno.

Kiedy dobija do sześćdziesiątki, możecie mi wierzyć, jest zagubiony jak cholera.”

„ Trudno wypuścić z ręki coś, czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami.”

„Młode kobiety i młodzi mężczyźni dorośleją, lecz stare kobiety i starzy mężczyźni tylko się starzeją i utwierdzają w przekonaniu, że słuszność jest po ich stronie. Zwłaszcza jeśli znają Pismo Święte.”

 
Advertisements