S: Oblicza Victorii Bergman, T: 2.
Przemoc fizyczną i seksualną wobec kobiet i dzieci można postrzegać jako metodę, za pomocą której mężczyzna buduje swoją męskość. Dzięki przemocy zdobywa władzę i kontrolę, do której prawo daje mu tradycyjna struktura społeczna oparta na odrębności płci i na władzy.
Trauma lub uraz psychiczny – ostry, nagły uraz (szok), który może spowodować zaburzenia psychiczne i somatyczne (nieprawidłowe działanie fizycznych funkcji organizmu). Mogą ją wywołać różne czynniki ale skutki są często bardzo podobne: najważniejsze z nich to drażliwość, łatwe uleganie zmęczeniu, astenia (stan słabości fizycznej i psychicznej organizmu), amnezja, regres do któregoś ze stadiów okresu dziecięcego, czasem ucieczka w chorobę i alkoholizm.
Opis:
Detektyw Jeanette Kihlberg musi przerwać śledztwo w sprawie zamordowanego chłopca imigranta, kiedy ginie wpływowy sztokholmski biznesmen. Zbrodnia ta nosi znamiona rytuału, a wiele wskazuje na to, że mógł to być również akt zemsty. Policja prosi o pomoc w przygotowaniu portretu psychologicznego sprawcy psycholog Sofię Zetterlund. Jeanette nie zaprzestaje pracy przy starym dochodzeniu i poszukiwań zaginionej Viktorii Bergmann. Ślady prowadzą do ekskluzywnej szkoły z internatem w Sigtunie, do Danii oraz wydarzeń z dalekiej przeszłości.
http://www.soniadraga.pl/produkt/1023/thriller-i-sensacja-trauma.html
Moja ocena: 10/10
Słowo Trauma w książce pojawia się aż dwanaście razy i zawsze w towarzystwie wyżej wymienionych skutków. Ale co z przyczynami? One również tu są. Zachęcam jednak by samemu ich poszukać. Książka jest intensywna, brutalna i bardziej działająca na wyobraźnię niż pierwsza część. Do samego końca nie wiadomo co się stanie, nawet kiedy wszystkie wątki zaczynają nam układać się w pewną logiczną całość. Mnie zostawiła w totalnym szoku.
(…) istnieje związek między normami społecznymi a stopniem perwersji. W dużym uproszczeniu polega on na tym, że im wyższy stopień relatywizmu moralnego istnieje w danym społeczeństwie, tym łatwiej się zdecydować na przekroczenie różnych granic.
Miałam kilka reakcji w trakcie czytania: „wow”, „jak mogłam się tego nie domyślić!”, „I ona nazywa siebie matką?” lub „Jak można być takim człowiekiem?”. Akcja jest spójna, płynna, wszystko z czegoś wynika i to bardzo duży plus, dodatkowo bohaterowie są bardzo dopracowani. Opisy są rozbudowane ale nie nudzą. Jak wspomniałam są bardzo intensywne. Możemy spotkać tu dosłownie wszystko. Bestialstwo, gwałty, tortury, zabójstwa, krew, ekskrementy.
Trudne tematy dotykają zarówno dzieci, młodzież i dorosłych. To od człowieka zależy czy może takie rzeczy przeczytać czy nie. Książka definitywnie na własną odpowiedzialność, chociaż polecam ją dla ludzi o mocniejszych nerwach.
Krótka recenzja to fakt, ale książka ma w sobie zbyt wiele smaczków, by je tak tutaj po prostu zdradzać.
Muzyka z książki:
Joy Division – “She’s lost control”
Joy Division – „Dead Souls”
Joy Division – “Love will tear us apart”
Joy Division – „No love lost”
Joy Division – „Failures”
Ciekawa książka i na pewno ją przeczytam, ale chyba zacznę od tomu pierwszego.
Polecam, bo czasami się odwołuje do części pierwszej.
dziś zacząłem czytać.. jest dobrze 🙂
Im bliżej końca tym robi się ciekawiej 😉
oo do końca mam daleko.. 🙂 ale i tak ciekawie jest 🙂
Oooo! To zdecydowanie coś dla mnie! Aż dziw, że nie nigdy wcześniej nie słyszałam o tej książcej 🙂
W takim razie polecam zacząć serię od pierwszej części 😉
Brzmi całkiem interesująco i muza Joy Division! Skąd tu brać czas na te wszystkie lektury?!:)
To jest odwieczne pytanie, na które chyba nie znajdzie się odpowiedzi 😉
Ooo! 😀 10/10! Masakra 😀 Pewnie już wiesz, że mnie przekonałaś i nawet nie muszę pisać, którym konkretnie zdaniem 😉
Hehe xD Tak się domyślałam, że są w tej recenzji rzeczy na które zwrócisz uwagę 😀
Mam oba tomy tej serii w domu :)))) Z przyjemnością przeczytam 🙂
Polecam, jeśli lubisz takie tematy 😉
Pingback: Erik Axl Sund – „Śmiercionośny upominek” | Czytam - jestem po drugiej stronie lustra