Jo Nesbø – „Człowiek nietoperz”

„Za każdym razem, gdy bada się historię morderstwa, człowiek zostaje w jakiś sposób zraniony. Niestety z reguły za morderstwem kryją się ludzkie brudy i smutne historie, motywy znacznie mniej wyrafinowane niż te, które można odnaleźć w powieściach Agathy Christie. Na początku uważałem się za kogoś w rodzaju rycerza sprawiedliwości, ale teraz niekiedy czuję się jak śmieciarz.”

Książki Nesbø widziałam nie raz i nie dwa. Słyszałam i wyczytałam wiele pochlebnych opinii na ich temat, aż w końcu sama postanowiłam zapoznać się z twórczością tego autora. Jestem z tego powodu zadowolona.

Sophie Jordan – „Uninvited”

Wystarczy jeden taki dzień, jedna niepozorna chwila, a twoje życie może zmienić się o 180°. Davy ma wszystko, co może chcieć nastolatka: kochającego chłopaka, nieodzowną bff i grono przyjaciół. Przede wszystkim życiowy cel powiązany z jej muzycznym talentem, do którego stopniowo dąży.

Jednak pewnego dnia wszystko traci.

Powód nosi w sobie. Jest nieodłączną częścią niej, jak skóra, włosy, serce, czy drobna krwinka rozprowadzająca powietrze przy każdym wdechu. Niektóre choroby można wyleczyć. Inne nie. Jednak z całą pewnością nie można zmienić swojego DNA.

Rory Stewart – „Między miejscami. Z psem przez Afganistan”

„Na pustyni irańskiej widoczne byłyby ślady pozostawione przez pług, słupy wysokiego napięcia zapewniałyby pionowe akcenty, na kablach elektrycznych siedziałyby ponure orły, powiewałyby kawałki plastikowych toreb. Jednak w Afganistanie na skutek suszy i biedy brakowało nawet tak nijakich oznak obecności człowieka.”

Szczerze się przyznam, że jest to moja pierwsza książka podróżnicza. Nie nastawiałam się szczególnie, nie miałam zbytnio do czego jej porównać, chyba że do specyficznego humoru Cejrowskiego w telewizji. Podobała mi się i się nie podobała. Chociaż to pierwsze wbrew pozorom nie całkiem jest tym, czym się wydaje.