Erik Axl Sund – „Śmiercionośny upominek”

Opis:

Do decylitra wódki dodaj jeden decylitr detergentu.
Wypij śmiertelną mieszkankę, ale nie wymiotuj.
Nawet wtedy, gdy wychylasz kolejną szklankę.
I następną.

Szwecję zalewa fala samobójstw. Młodzi ludzie w całym kraju odbierają sobie życie w różne, makabryczne sposoby. Łączy ich jedno: zainteresowanie muzykiem o pseudonimie HUNGER, który jest częścią najbardziej ekstremalnej i mrocznej subkultury muzycznej ukrytej w podziemnym świecie.

Jens Hurtig, który zastępuje komisarz Jeanette Kihlberg, prowadzi śledztwo w tej nietypowej sprawie. Przy zwłokach policja znajduje stare kasety magnetofonowe z nagraną na nich domowym sposobem muzyką różnych zespołów z połowy lat osiemdziesiątych. Jak się okazuje, wszystkie kasety miały wcześniej jednego właściciela.

Simon żyje gdzieś na marginesie. Całe dnie spędza w mieszkaniu w dzielnicy Söder w Sztokholmie, gdzie pisze teksty i planuje koncerty. Pewnego dnia także otrzymuje zagadkową taśmę. Czeka na odpowiedni moment, by wypełnić instrukcje… Czy uda się go uratować?

http://www.soniadraga.pl/produkt/1504/thriller-i-sensacja-smiercionosny-upominek.html

Moja ocena: Oby więcej takich (*****)

Co dwie głowy to nie jedna

Jak już wspominałam przy tekstach o serii „Oblicza Victorii Bergman” (Obłęd, Trauma, Katharsis) Erik Axl Sund to pseudonim literacki dwóch mężczyzn: Jerkera Erikssona i Håkana Axlandra Sunquista. Razem tworzą bardzo dosadne, wręcz brutalne teksty, które kryją w sobie wiele odniesień do tego co dzieje się w ówczesnej Szwecji, a szerzej – Europie. Dalej nawiązują do wątku imigrantów, choć w trochę mniejszym stopniu, a wprowadzając do nowej historii znane nam postacie wydaje się, jakby to był swoisty ciąg dalszy.

Czy człowiek żyje, jeśli nikt na niego nie patrzy? A może żyje tylko dlatego, że ktoś go widzi?

Jak cię widzą, tak cię piszą

Książka porusza temat stereotypu, który łączy się z pewnymi rodzajami muzyki. Ktoś ubierający się na czarno i słuchający szeroko pojętej ciężkiej muzyki na 99 % musi być satanistą, jeść koty, być brutalem, wandalem, samobójcą itd. Wszelkie przejawy przynależności jednostki do subkultury przez osoby w jej otoczeniu odbierane są negatywnie. Ten temat wydaje się tym ciekawy, że autorzy są żywo związani z rynkiem muzycznym w swoim kraju.

Można przeszkodzić mordercom, gdy chcą kogoś zabić, ale jak, do cholery, powstrzymać samobójców?

Epidemia

„Śmiercionośny upominek” oscyluje wokół plagi, jaką staje się fala samobójstw. Mimo ciszy panującej w mediach, młodzi ludzie masowo postanawiają odebrać sobie życie. Robią to na różne, czasem wręcz wymyślne sposoby. Wszystkie samobójstwa łączą jedynie tajemnicze kasety z muzyką, w których wielkie znaczenie ma data urodzin konkretnych osób. Muzyka w tak makabrycznym kontekście nabiera nowego znaczenia, staje się czymś złowróżbnym, osnutym tajemnicą i niebezpiecznym.

Polecam! Choć ostrzegam, że to książka dla ludzi o mocniejszych nerwach. O dziwo słuchałam książkę w formie audiobooka i jestem zadowolona pracą lektora – sprawił, że odczułam tą książkę jeszcze mocniej.